Jeśli szukasz tajemnicy, to to jest właśni miejsce, gdzie można znaleźć ich najwięcej. Tu szlaków nie ma zbyt wiele, za to rozstaje i leśne co chwila kuszą oczy. Dziś siedzib ludzkich, schronisk jest tu niewiele, ale ślady po tych, co przeminęli wciąż są widoczne. W fundamentach domów, których ni znajdziesz na mapie, w cieniach przenikających po mylnych ścieżkach w które nie radziłabym się zapuszczać. Niektórzy mówią, że jak jest mgła słychać ich szeptów. Tu, w Górach Izerskich jest wystarczająco dużo przestrzeni, by starczyło miejsca dla wszystkich. Jeśli szukasz samotności i poczucia bycia blisko pierwotnych sił przyrody, to jesteś w dobrym miejscu. Tylko, jeśli wyruszysz w ni sam strzeż się mylnych ścieżek. Wędrując z przewodnikiem nie odłączaj się od grupy, bo ta ziemia jest pełna mlag, z których wciąż wysącza się woda i trzęsawisk. Zapach torfowiskowej ziemi i wiatru wraca w dobrych snach.